Seren Serengil

"Anne olunca anladım" derler ya, işte öyle...

Anne olmadan önce Seren Serengil'in tekrarlı düşük yaptığı, en son hamileliğinde de bebeğini kaybettiği haberini duysam üzülürdüm. Ama gün içinde unutur giderdim.

Anne olduktan sonra ise sabah uyandığımda böyle bir haber almış olmak bütün bir gün kimyamı etkileyebiliyor. Sürekli bir sıkıntıyla geziyorum.

Yanlış hatırlamıyorsam Seren Serengil'in ilk hamileliği benim de hamile olduğum ya da yeni doğum yaptığım dönemlere denk gelmişti. Karnında 9 aylık bebeğini kaybettiğini duyduğumda içim sıkışmıştı. Neler hissettiğini tahmin etmeye çalıştığımda bile gözlerim doluyordu.

Bugünkü gazetede en son hamileliğinde 5,5 aylıkken acil sezaryenle alınan, 4 gün sonra da ölen bebeğini anlatmış.

Eve bebeksiz dönmesine rağmen, vücudunun nasıl onu anneliğe hazırladığından, göğüslerinin şiştiğinden, sütünün geldiğinden bahsetmiş.

Ne kadar korkunç... Ne zor olmalı bir yandan acını unutmak isterken sana vücudunun sürekli hatırlatması.

Ne kadar zor bazı şeylerin tek ilacının zaman olması. Bazı duyguları tatmadan, zorlukları yaşamadan iyileşememek, iyi hissedememek... Ve sonrasında iyileşsen bile hiç bir zaman eski 'sen' olamamak...

Resmen kadıncağızı gidip bulup şöyle bir sıkı sarılmak istedim.

Umarım bir an önce iyi olur.